ما بر این ره نه پی حشمت و جاه آمده ایم              ز بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم
رهرو منزل عشقیم وز سر حد جنون                      تا به اقلیم وجود این همه راه آمده ایم

درود و سپاس بی دریغ به انسانهایی که فراتر از نگاه خودمدارانه دارای نقش و جایگاه بزرگ اجتماعی هستند

و حس تعهد ، مسئولیت پذیری و پاسخگویی به نیازهای دیگران را سرلوحه زندگی خود قرار دادند.

انسانهایی که زیبا فکر می کنند و با جنس زندگی و عشق آشنا هستند و هر چه زیبایی است به سمت خود جذب می کنند.

سپاس بیدریغ به انسانهایی که خط فاصله خود و دیگران را حذف کردند و نقطه ای شدند که آغازگر کمک به همنوعان می شوند.

چه آسان تسخیر می کنند دل هایی که نام بلند انسانیت را به دوش می کشند و قلبشان را بی هیچگونه چشم داشتی نثار می کنند

و چه زیبا بر لبهایشان لبخند کسانی که نیازمند روح معنوی این انسانها هستند.

خرسند هستیم به اینکه در دنیا ارزشمندانی هستند که نه تنها از وقت خود و از دیگر مراتب والای انسانی شان مایه می گذارند.

هم و غمشان در خدمت کسانی است که با کمک آنان می توانند سالهای سال خانواده هایی را زنده نگه دارند .

اینان از خود پل های محکمی را بر جای می گذارند تا سالیان دراز محل عبور رهگذرانی باشندکه با هر گذر از آنها یاد می کنند.

ستایش می گوییم به انسانیت این انسانها که امید در دل ناامیدان زنده می کنند که امروز بهبود یافته های خانه مهیار را مزین به نور امید کرده اند.

احترام به انسان و انسانیت
“به به ” شایسته رفتاری که هرگز بهایی ندارد.

بدانیم و می دانیم که:

احترام، حلقه در دوستی های جاوید است.
سرفرازیهای تاج ارزشمداری هاست
سکوی پرتاب به سوی زیباییهاست ” جهان دوستی ” ست.
احترام به انسان و انسانیت
پلی است برای گذر از خود و دیدار آفتاب دوستیها
شکوه آفرینش حلقه ی پیمان و پیوند راستی هاست.
نوازشهای جان و روان انسانیت در گهواره ی احترام، فراموش نشدنی ست
باشد تا چنین باشد.

سعید شاکری فرد . رییس هیات مدیره و مدیرعامل موسسه خیره مهیار